(31 dec.) Voorgestelde wijzigingen Art. II re: Leeftijd

[Christer Lundquist]

Onder verwijzing naar het aangepaste tijdschema van de Raad, Leo's voortgangsrapport van 20 dec. doe ik hierbij het volgende voorstel tot wijziging van artikel II.
(Ik zal in een apart onderwerp ingaan op de bezorgdheid van de Raad over een vermeende tegenstrijdigheid/probleem/ "te overbruggen kloof" tussen mijn amendement en de "zware eisen inzake bekwaamheid en geschiktheid van de afgevaardigden").

WIJZIGING VAN INLEIDEND ARTIKEL II:

AFDELING 2.3: VERVANG "(...) verkiesbaar zijn zij die op 1 juni van het verkiezingsjaar de leeftijd van vijfentwintig jaar hebben bereikt (...)" MET "verkiesbaar zijn zij die op 1 juni van het verkiezingsjaar de leeftijd van achttien jaar hebben bereikt".
Paragraaf 2.6: VERVANG "(...) behoort toe aan eenieder die de leeftijd van achttien jaar heeft bereikt (...) MET "HOORT TOE aan IEDEREEN DIE IN DE MAAND VAN MEI VAN HET VERKIEZINGSJAAR DE LEEFTIJD VAN OUDEREN HEEFT BESTAAN".

AFDELING 3.2: VERVANG "(...) als afgevaardigde verkiesbaar zijn degenen die de leeftijd van dertig jaar hebben bereikt (...) MET "als afgevaardigde verkiesbaar zijn degenen die in het jaar waarin zij hun ambt aanvaarden, de leeftijd van vijfentwintig jaar hebben bereikt (...)".

Redenering/argumenten:
- De aanvankelijke leeftijdsgrenzen van 25 (H. van de burgers) en 30 (H. van de staten) zijn op provocerende wijze exclusief, lijken willekeurig en worden nergens naar behoren toegelicht.
- Dit is een zeer belangrijke principekwestie: 18 jaar is de leeftijd waarop je een volwassen burger wordt met alle rechten en verantwoordelijkheden, met inbegrip van het ultieme offer: opgeroepen worden om te vechten en te sterven in een oorlog ter verdediging van Europa en onze democratieën.
- Leeftijd alleen is geen wetenschappelijke indicator voor bekwaamheid en geschiktheid voor een ambt. Hoewel de internationale wetgeving inzake de openbare rechten van de mens het mogelijk maakt kandidaten op grond van leeftijd te beperken, stelt de interpretatie van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten door het Comité voor de rechten van de mens van de VN dat eventuele beperkingen gebaseerd moeten zijn op "objectieve en redelijke criteria". Ik zie geen objectieve of redelijke reden om af te wijken van wat in de meeste ontwikkelde, rijpe Westerse democratieën de norm is geworden voor de kiesgerechtigde leeftijd.
- 18 is de limiet voor kandidaten bij nationale verkiezingen in de meeste EU(+UK) landen: 16, allemaal ontwikkelde, West-Europese democratieën. 12 landen, meestal jonge democratieën in Oost-Europa (met Italië als uitschieter), wijken af: 7 landen = 20-21, 1 = 23, en 4 = 25+.
- Hetzelfde geldt voor kandidaten bij de Europese verkiezingen: 15 landen = 18 jaar. 10 hebben 21 jaar, 1 = 23 en 2 = 25, in totaal 13 landen, meestal jongere democratieën.
- Sinds enkele decennia is de algemene trend in de ontwikkelde westerse democratieën in de wereld om de leeftijdsgrens te verlagen tot de thans gangbare norm van 18 jaar, vooral in de lagere kamers van de parlementen en in de eenkamerparlementen. (Een voor de hand liggende reden hiervoor is de voortdurende verbetering van het opleidingsniveau van hun bevolking).
- Dit feit heeft niet geleid tot veel 18/19-jarigen in parlementen, maar 25 is veel te hoog en er zijn veel voorbeelden van lichtgevende politici van 23-24-25 jaar. Nogmaals: Het is een principekwestie.
- Ik denk dat het een grote vergissing zou zijn om iedereen onder de 25 jaar uit te sluiten, een vergissing die waarschijnlijk zal leiden tot contraproductieve kritiek wegens leeftijdsdiscriminatie. Het zal jonge kiezers hun rechten ontnemen en hen ervan weerhouden leeftijdgenoten te kiezen die even gekwalificeerd, bekwaam en grote talenten/toekomstige leiders zouden kunnen zijn als oudere kandidaten.
- We zouden een aanzienlijk percentage van de Europese burgers uitsluiten, terwijl die toch het meeste belang hebben bij een zo goed mogelijk langetermijnbeleid voor het toekomstige beheer van de planeet. Dit kan het debat doen ontsporen en ressentiment creëren ten aanzien van ons afgewerkte voorstel voor een Grondwet. Onnodig.
- Ten slotte, maar daarom niet minder belangrijk: De limiet van 25 wordt overbodig door de unieke kwalificatie-eisen die in aanhangsel IIA zijn vastgelegd.
(Wat het Huis van Staten betreft, zie ik dat ervaring met parlementaire ambten e.d. redelijk is, daarom stel ik een compromis van 25 in plaats van 30 voor).

GELUKKIG NIEUWJAAR - 2022, HET GEBOORTEJAAR VAN ONZE GRONDWET!

[Auteur]

Berichten