Voortgangsverslag van de Conventie van de burgers 11

Door Leo Klinkers

20 november, 2021

Versterking van de burgerconventie van de FAEF

Fase 2

Op 2 oktober is fase 1 van onze burgerconventie - de 55+-groep - van start gegaan met de verbetering van ons ontwerp van federale grondwet. Tot onze vreugde is dit voortvarend opgepakt door deelnemers die met staatsrecht overweg kunnen.

Maar er is ook veel niet-juridisch werk te doen. Andere leden van de Conventie kunnen zich daarmee bezighouden. Daar is dit voortgangsverslag 11 voor bedoeld: Fase 2, versterking van de Conventie van de burgers.

Het bestaat uit twee delen:

DEEL A - WAT VERENIGT ONS IN DE CONVENTIE VAN BURGERS?

DEEL B - HOE KUNNEN WE DE STRATEGIE VAN DE CONVENTIE VAN DE BURGERS VERSTERKEN?

Wij nodigen de leden uit dit voortgangsverslag 11 aandachtig te bekijken.

Binnen drie weken zullen we opnieuw een online vergadering organiseren. Deze keer via het Teams-platform. Maar eerst ontvangen wij graag reacties op dit Voortgangsverslag 11 van u per e-mail op citizensconvention@faef.eu. Zij zullen dan een rol kunnen spelen in de te organiseren online bijeenkomst. Onze secretaris-generaal, Mauro Casarotto, zal optreden als moderator voor die bijeenkomst.

Ik spreek de hoop en de verwachting uit dat het lezen van dit verslag de beoogde versterking van ons proces zal opleveren.

Namens het bestuur van de FAEF
Dr. Leo Klinkers
President

DEEL A - WAT VERENIGT ONS IN DE CONVENTIE VAN BURGERS?

Wij willen nog eens herhalen wat ons verenigt. De Federale Alliantie van Europese Federalisten (FAEF) leidt een proces om het Europese staatsbestel te veranderen. Onze drijfveer is een combinatie van kennis, de motivatie om uit die kennis consequenties te trekken en die consequenties te implementeren met een methodiek die altijd gebaseerd is op bottom-up werk vanuit de samenleving. We leggen dit hieronder uit, in eenvoudige one-liners.

Wat is onze kennis?
Dat weten we, onder andere, op basis van wetenschappelijke studies:

dat de totstandkoming van de eerste federale grondwet in Amerika tussen 1787-1789 de vrucht was van kennis van de geschriften van Europese filosofen,

dat de Conventie van Philadelphia in 1787 met die kennis al na elf jaar afscheid nam van het op verdragen gebaseerde, intergouvernementele besturingssysteem van de "Articles of Confederation", dat vanaf de Onafhankelijkheidsverklaring in 1776 de dertien staten (voormalige Britse koloniën) had moeten binden, maar juist het tegendeel realiseerde: steeds meer conflicten tussen die dertien staten, in een vijandige, door bevrijdingsoorlogen verscheurde omgeving van de Confederatie,

dat de Conventie op eigen gezag het mandaat negeerde om het Verdrag, dat een disfunctionele basis voor hun eenheid vormde, te verbeteren, besloot van onderaf een grondwet te ontwerpen en deze, door het gezag van het Confederale Congres te ontkennen, eerst ter bekrachtiging aan de bevolking van de dertien staten voorlegde,

dat de bevolking van die dertien staten de grondwet ratificeerde binnen twee jaar, waarna in 1789 de federale staat van kracht werd,

dat de Conventie met die federale grondwet een document heeft geschreven dat nooit eerder in de wereldgeschiedenis is geproduceerd: een regeling voor vrije volkeren van onafhankelijke staten, niet langer onderworpen aan een heerser, maar met een vertegenwoordiging van die volkeren die zorg droeg voor hun gemeenschappelijke belangen en hun beslissingsbevoegdheid onderwierp aan een ingenieus systeem van checks and balances, zodanig dat nooit een van de drie machten - de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht - de andere kon overheersen,

dat die dertien staten konden uitgroeien tot vijftig, ondanks een Burgeroorlog tussen 1861-1865,

dat deze Burgeroorlog werd veroorzaakt door het feit dat in de periode tussen de verkiezing van Abraham Lincoln tot President (1860) en de daadwerkelijke aanvaarding van dat ambt (1861), sommige Zuidelijke staten eenzijdig de Federatie verlieten omdat zij vreesden dat Lincoln, eenmaal in functie, de slavernij zou afschaffen,

dat Lincoln niet tegen hen vocht vanwege de slavernij, maar omdat zij eenzijdig de federatie hadden verlaten in strijd met de grondwet, die de staten niet het recht gaf eenzijdig de federatie te verlaten,

dat pas in 1863 de slavernij werd afgeschaft,

dat desondanks de afgescheiden staten terugkeerden naar de Federatie,

dat ondanks alle tegenstellingen in Amerika, de federale grondwet elke storm heeft doorstaan, zelfs de pogingen van presidenten die de absolute macht wilden grijpen,

dat na de Amerikaanse federatie zesentwintig andere federale staten dit voorbeeld hebben gevolgd en dat zij thans tezamen 42% van de wereldbevolking herbergen,

dat er een verschil is tussen sterke federaties (klassiek van onderaf opgebouwd: centripetaal) en zwakke (niet klassiek van bovenaf opgebouwd: centrifugaal),

dat in de loop der tijd "mislukte federaties" in Afrika, Azië en Europa ten prooi vielen aan oligarchische autocraten vanwege hun zwakke constructie,

dat sinds 1800 vele pogingen zijn ondernomen om ook Europa te federaliseren,

dat de politieke weerstand tegen door de samenleving aangestuurde projecten voor de federalisering van Europa - zelfs jarenlang onder leiding van Britse federalisten - en de anarchie van natiestaten die sinds het Verdrag van Westfalen (1648) met zijn voortdurende oorlogen heeft geheerst, deze pogingen hebben doen mislukken,

dat na WO I het Verdrag van Versailles (1919) zulke strenge eisen aan Duitsland stelde dat de kiem werd gelegd voor WO II,

dat de op verdragen gebaseerde Volkenbond, gekoppeld aan het Verdrag van Versailles, niet de macht had om WO II te voorkomen,

dat hoewel Frankrijk (Aristide Briand) en Duitsland (Gustav Stresemann) in het interbellum tussen WO I en WO II probeerden te federaliseren, zij kozen voor het middel van intergouvernementeel bestuur - d.w.z. werken met een verdrag, waardoor de poging tot federalisering mislukte,

dat het Manifest van Ventotene (1941-1944) van Altiero Spinelli - gesteund door Ernesto Rossi - het belangrijkste federalistische document van de 20e eeuw is, omdat Spinelli als politiek filosoof begreep dat de noodzakelijke federalisering van Europa om een einde te maken aan de oorlogsveroorzakende anarchie van de natiestaten alleen kon slagen door de methode van de Conventie van Philadelphia (1787) te beschouwen als de beste praktijk voor de methode die moet worden gebruikt voor een democratisch federaal Europa, gebaseerd op een federale grondwet die door het volk wordt geratificeerd,

dat Spinelli na de Tweede Wereldoorlog, mede onder druk van de door hemzelf opgerichte Unie van Europese Federalisten (UEF), de weg van federalisering door middel van een federale grondwet heeft verlaten en geleidelijk de politieke filosofie heeft ingeruild voor een actieve rol in de politiek en zich dus heeft moeten verzoenen met het idee dat federalisering moet plaatsvinden door middel van een verdragsmatige aanpak,

dat tussen 1946 en 1950 bij congressen en plannen om meer eenheid in Europa tot stand te brengen steeds is gekozen voor de verdragsaanpak,

dat blijkbaar niemand wist - of om redenen van politiek opportunisme negeerde - dat James Madison en Alexander Hamilton - twee van de drie auteurs van de Federalist Papers (1787-1788) - reeds in hun tijd, met een groot inzicht in beginselen van de systeemtheorie, aantoonden dat het gebruik van het instrument "verdrag" om eenheid te scheppen tussen heterogene staten de belangrijkste bron is van de conflicten die deze staten uit elkaar drijven en dat alleen een grondwet van, door en voor het volk een dergelijke eenheid kan scheppen,

dat Europa's op verdragen gebaseerde aanpak culmineerde in de Schuman-verklaring van 9 mei 1950: een vurig en gerechtvaardigd pleidooi voor de totstandbrenging van een federaal Europa, maar ten onrechte kiezend voor een verdrag als rechtsgrondslag, een enorme methodologische fout,

dat op basis van de Schuman-benadering in 1951 de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal is opgericht, een op een verdrag gebaseerd, intergouvernementeel systeem ter behartiging van een gemeenschappelijk belang van zes lidstaten, namelijk te voorkomen dat de toe-eigening van deze grondstoffen door één staat tot een nieuwe oorlog op het Europese continent leidt, door de productie van en de handel in kolen en staal te beheersen,

dat vervolgens het op verdragen gebaseerde besturingssysteem werd aangevuld met diverse verdragen, aangepast en uitgebreid met lidstaten, zodanig dat de Europese Unie nu de 27 lidstaten van bovenaf aanstuurt met bindende richtlijnen alsof zij één staat zijn,

dat de beoogde Europese integratie daardoor strikt genomen een gedwongen assimilatie is die de heterogeniteit, soevereiniteit en culturele identiteit van de lidstaten onnodig aantast, en de oorzaak is van steeds meer interne conflicten en een zinloze geopolitieke positie van de EU,

dat de rechtsgrondslag van de intergouvernementele EU-samenwerking niet meer is dan een opeenstapeling van nationale/nationalistische belangen,

dat rond het jaar 2000 het besef is doorgedrongen dat de scheuren in het op verdragen gebaseerde fundament van het intergouvernementele werkingssysteem het voortbestaan van de Unie in gevaar brachten,

dat met een Conventie over de toekomst van Europa (2001-2003) onder leiding van Valéry Giscard d'Estaing een poging werd ondernomen om deze kloven te dichten,

dat het doel van die Conventie was om een federale basis voor de Unie te leggen,

dat het gebrek aan kennis van en ervaring met de klassieke normen van federale staatsvorming volgens de werkmethoden van de Conventie van Philadelphia ertoe heeft geleid dat de Conventie van 2001-2003 werd gedomineerd door een opeenhoping van nationale, regionale en particuliere belangen aan de basis van de Conventie en door een geconcentreerde intergouvernementele houding aan de top, met de macht om de resultaten van de Conventie te beoordelen volgens haar eigen inzichten - en dus vanuit een verdragsperspectief,

dat uit de chaos van die Conventie geen Phoenix maar een Draak is voortgekomen onder de naam Grondwettelijk Verdrag; dat is een hersenspinsel want iets is óf een Grondwet óf een Verdrag, en is dus, net als een zwangere, een niet-bestaand verschijnsel; een manier van werken die met de toverformule wordt gelegitimeerd wanneer politici een hersenspinsel niet legaal kunnen plaatsen; dan zeggen ze: "Het is een entiteit sui generis", dus een zichzelf legitimerende instelling,

dat het vuurspuwende karakter van deze draak elke verwijzing naar het nut en de noodzaak van een federaal Europa, gebaseerd op een echte grondwet van, door en voor het volk, door het intergouvernementele overleg heen heeft gebrand,

dat uit die as in 2009 het Verdrag van Lissabon verrees, een verdrag met zoveel systeemfouten - ingegeven door nationale belangen - dat het de EU naar de ondergang leidt en daarmee het slechtste juridische document is dat ooit in de geschiedenis van Europa is geschreven;

dat de EU twintig jaar na de mislukte Conventie van 2001-2003 opnieuw heeft ingezien dat de scheuren in de fundamenten van het Verdrag talrijker en breder zijn geworden, maar dat zij niets heeft geleerd van alles wat er sinds 1800 - en vooral sinds 1945 - verkeerd is gedaan om het doel van een verenigd Europa te bereiken,

dat het gebrek aan leercapaciteit van de EU - na een door Covid veroorzaakte vertraging van een jaar - haar ertoe heeft gebracht in mei 2021 een nieuwe conferentie over de toekomst van Europa te lanceren,

dat het de bedoeling is de systeemfouten van het Verdrag van Lissabon en aanverwante verdragen te herstellen door het verdragssysteem te versterken,

dat, eens te meer, het ontbreken van elementaire kennis van de systeemtheorie deze Conferentie zal doen uitlopen op chaos of het uitblijven van een besluit,

dat een aantal Europese federalistische bewegingen, met de doctrinaire koppigheid van een sekte, de volharding van die verdragsaanpak steunen,

dat deze bewegingen er sinds 1946 van uit zijn gegaan dat met de verdragen, en met hun herhaalde aanpassingen, vanzelf een grondwet voor een federaal Europa zal ontstaan,

dat na zeventig jaar aanpassing van het systeem van verdragen nog steeds geen federale grondwet tot stand is gekomen en dus nog steeds niet het besef is doorgedrongen dat door te volharden in het werken met verdragen er nooit een grondwet tot stand kan komen,

dat door de verdragsanarchie van sommige EU-lidstaten die het gezag van de EU ontkennen en weigeren verdragsverplichtingen na te komen, de EU zich nu al in een crisis bevindt, mede door haar steeds zwakker wordende geopolitieke positie,

dat deze crisis niet één maar meerdere aspecten heeft, zoals humanitaire (niet in staat het migratievraagstuk op te lossen), veiligheidsaspecten (niet in staat de eigen veiligheid van Europa te waarborgen), economische (niet in staat de eurozone en de euro op een solide basis te funderen, zonder monetaire financiering), duurzame (niet in staat de klimaatdoelstellingen te verwezenlijken), gezondheidsaspecten (niet in staat een pandemie onder controle te krijgen),

dat de EU daardoor langzaam maar zeker in een identiteitscrisis is beland,

dat een identiteitscrisis het laatste stadium is voordat een systeem instort omdat het niet langer in staat is meer energie van buiten naar binnen op te slaan dan het nodig heeft voor zijn overleving (entropie),

dat de EU een organisatie is die door bestuurders wordt aangestuurd en dat bestuurders - vooral zij die geen politieke verantwoording verschuldigd zijn, zoals de niet-gekozen Europese Raad - altijd neigen naar oligarchisering (Jean-Jacques Rousseau),

dat woorden als "herzien, hervormen of omvormen van verdragen" de connotatie hebben van "aanpassen van iets dat bestaat maar niet wordt verwijderd en dus blijft bestaan", zodat de genetisch ingebouwde systeemfouten van datgene wat blijft bestaan het systeem blijven uithollen en het vroeg of laat implodeert,

dat tijdens en na de ineenstorting van een staatssysteem er vrije ruimte ontstaat voor autocraten om de macht over te nemen binnen het bestuurlijke vacuüm dat dan ontstaat,

dat in de huidige situatie van het Europese staatsbestel alleen sprake zou moeten zijn van "vervanging" van het bestaande: (a) de volledige opheffing van het op verdragen gebaseerde EU-stelsel, (b) de bekrachtiging in de plaats daarvan van een democratische federale grondwet van, door en voor het volk, (c) de aanvaarding door de parlementen van de wil van het volk, (d) de oprichting van een Europese Federale Unie die van de voormalige Europese Unie overneemt wat vanuit democratisch en functioneel oogpunt nuttig is, (e) met de opheffing van elke instelling - zoals bijvoorbeeld de Europese Raad - die geen grondwettelijk en dus democratisch gelegitimeerde basis heeft,

dat artikel 20 van het Verdrag betreffende de Europese Unie, een van de subverdragen van het Verdrag van Lissabon, ten minste negen EU-lidstaten het recht geeft een nauwere vorm van samenwerking aan te gaan,

dat niets deze versterkte vorm van samenwerking in de weg staat om de vorm van een federatie aan te nemen,

dat om deze reden de FAEF van mening is dat indien een meerderheid van de bevolking van negen lidstaten de federale grondwet ratificeert, de federatie in werking zal treden, hetzij naast de Europese Unie, hetzij als een van de lidstaten van de EU om van daaruit de federatie in omvang te laten toenemen.

Bovenstaande punten worden onderbouwd in de "Constitutionele en institutionele toolkit voor de oprichting van de federale Verenigde Staten van Europa": https://www.faef.eu/wp-content/uploads/Constitutional-Toolkit.pdf.

Wat is onze motivatie om consequenties te trekken uit deze kennis?
Onze motivatie is gebaseerd op twee elementen: het hebben van kennis is verplicht en moet leiden tot handelen in overeenstemming met die kennis. Er zijn genoeg boeken en artikelen geschreven, er is genoeg gediscussieerd op conferenties en symposia, de vereiste kennis is bekend, nu is het een kwestie van handelen. Het goede voorbeeld geven is alles. Dat FAEF hiervan getuigt, blijkt wel uit het feit dat:

dat de Federale Alliantie van Europese Federalisten (FAEF) met haar eigen Burgerconventie naar analogie van de Conventie van Philadelphia van 1787 anticipeert op het verwachte bestuurlijke vacuüm als gevolg van een onvermijdelijke implosie van de Europese Unie,

dat de FAEF, met de tijdige vormgeving van een correcte federale grondwet van, door en voor het volk, een basis biedt voor een federaal Europa dat de komst van autocraten in dat bestuurlijke vacuüm mogelijk kan voorkomen,

dat de uitnodiging van de FAEF aan de bevolking van Europa om lid te worden van een burgerconventie voor het samenstellen van een federale grondwet als tegenwicht tegen de op verdragen gebaseerde EU-conferentie over de toekomst van Europa, binnen enkele weken meer dan 55 leden heeft opgeleverd, naar analogie van de Conventie van Philadelphia van 1787, onze beste praktijk,

dat het proces van wijziging van het ontwerp van federale grondwet op 2 oktober 2021 met succes van start is gegaan en eind mei 2022 zal zijn afgerond,

dat er nu een architectuur is ontwikkeld om de volkeren van Europa voor te bereiden op betrokkenheid bij het ratificatieproces van de federale grondwet die door de Conventie van de burgers is verbeterd.

Wat blijkt uit onze bottom-up methodologie?
Onze methodologie toont aan:

dat de FAEF a) bij het opstellen van de federale grondwet van, door en voor de volkeren van Europa, en b) bij het laten bekrachtigen ervan door die volkeren van Europa, zoveel mogelijk de methodologie van de Conventie van Philadelphia (1787) als beste praktijk volgt, mede ter ere van Altiero Spinelli,
dat deze werkwijze in beginsel kiest voor een benadering van onderaf, vanuit de basis van de samenleving, en dus (ook) werkt vanuit de geest van federaal Zwitserland,
dat deze keuze in die zin enkele belangrijke gevolgen heeft:
dat grondwettelijk de gemeenschappelijke Europese belangen van het volk voorop staan,
dat institutioneel gezien de totstandkoming van een federaal Europa van onderop gebeurt, volgens het centripetale principe; dat is de klassieke opbouw van een federatie waarbij deelnemende landen of regio's een middelpunt zoeken in de vorm van een federale overheid (bijv. VS, Duitsland, Zwitserland); dus anders dan de keuze voor een centrifugale vestiging; bij die keuze bouwt men een federatie van bovenaf op; strikt genomen is dat een doorgevoerde vorm van decentralisatie; dat levert een zwakkere federatie op, omdat die benadering altijd unitaire elementen van bovenaf behoudt (b.v. België, India),
dat de constructie van de federatie bovendien zowel symmetrisch als asymmetrisch is; symmetrisch in die zin dat alle lidstaten grondwettelijk dezelfde bevoegdheden hebben; maar asymmetrisch in die zin dat zij elk hun eigen grondwettelijke en institutionele status hebben; sommige zijn gedecentraliseerde of gecentraliseerde eenheidsstaten, andere zijn zelf reeds federale staten, weer andere hebben de status van een constitutionele monarchie; dat blijft zo en dus is ons federale Europa in die zin asymmetrisch.

DEEL B - HOE KUNNEN WE DE STRATEGIE VAN DE BURGERCONVENTIE?

We spelen schaak op verschillende borden tegelijk
De Conventie van de burgers werkt op verschillende fronten. Het is een vorm van schaken op een paar schaakborden tegelijk. Dat kost veel energie. Het bestuur van de FAEF kan dit niet alleen en nodigt leden van de 55+ groep die zich niet inzetten voor het wijzigen van de grondwet uit om zich op deze andere terreinen in te zetten.

Het schaakbord van de grondwetswijziging
Op het moment dat dit voortgangsverslag wordt geschreven, is de Conventie begonnen met de wijziging van artikel II. Tot dusver hebben gemiddeld vijftien van de vijfenzeventig leden van de Conventie zich geëngageerd voor dit proces ter verbetering van het ontwerp van federale grondwet. Dit lijkt voldoende te zijn. Het is onjuist te beweren dat men duizenden deelnemers moet hebben om een uitstekende grondwet te maken. Daar is vakwerk voor nodig. Net als het bouwen van een veilig vliegtuig. Reizigers stappen niet in een vliegtuig omdat ze het zelf hebben helpen bouwen, maar omdat ze erop vertrouwen dat het door vakmensen is gemaakt.

De diversiteit aan professionele achtergronden en inzichten van de huidige deelnemers resulteert inderdaad in een verbeterde versie van de grondwet. Het bestuur behandelt amendementen waarover geen onenigheid bestaat, stelt een betere versie voor om tegenstrijdigheden weg te werken, motiveert in een enkel geval dat een voorstel niet kan worden aanvaard en sluit de bespreking van een artikel altijd na drie weken af. Er moet rekening mee worden gehouden dat in de loop van het wijzigingsproces nieuwe wijzigingen in eerdere artikelen nodig kunnen zijn. Pas eind mei 2022 neemt de Conventie een besluit over een vernieuwde grondwet.

Het schaakbord van de ratificatie van de grondwet
Kijk op deze link naar de Architectuur van het ratificatieproces door de burgers van Europa.

Slide 1 van deze architectuur toont de doelstellingen, de structuur en de taken. Dia 2 legt uit waarom dit proces kan slagen. Deze Architectuur is eerder besproken en verbeterd tijdens een Zoom-vergadering met enkele tientallen leden van de Conventie op 29 oktober 2021.

Het bestuur van de FAEF kan deze architectuur niet in zijn eentje ten uitvoer leggen. Het ziet toe op het hele veranderings- en wijzigingsproces. Maar om de Europese burgers te bereiken, hen te informeren over hun rol in dit proces en hen in staat te stellen daadwerkelijk een stem uit te brengen voor de ratificatie van de Grondwet, zijn er drie ondersteuningsteams opgericht.

Een team Communicatie/Outreach, met René Graafsma (mail@renegraafsma.nl) als coördinator, heeft tot taak om via verschillende mediakanalen eerlijke en overtuigende boodschappen voor de burgers te creëren, om hen ervan te doordringen dat een federaal Europa het nieuwe Europese staatsbestel moet worden.

Een Team IT met Ivan Gil Carretero (ivan.gilcar@gmail.com) als coördinator zet zich in voor het ontwerpen van een systeem waarmee we de kiesgerechtigde burgers van Europa kunnen identificeren, en van een systeem waarmee deze burgers, wanneer zij hun stem uitbrengen, erop kunnen vertrouwen dat er niet met hun stem kan worden geknoeid.

Een fondsenwervingsteam met Peter Hovens (peter@faef.eu) als ad interim coördinator, belast met het werven van fondsen om de kosten van dit proces te dekken. We zijn nog op zoek naar een Coördinator voor dit Team. Reacties graag naar citizensconvention@faef.eu.

Martina Scaccabarozzi (uitvoerend lid Communicatie) leidt het team Communicatie/Outreach. Javier Giner (bestuurslid Politiek) houdt toezicht op het Team IT. Peter Hovens (penningmeester) zal toezicht houden op het Team Fondsenwerving, zodra iemand anders bereid is Team Coördinator te worden. Mauro Casarotto (Secretaris-Generaal) coördineert - en integreert zo mogelijk - de activiteiten en output van deze drie Teams.

Op de pagina "Procesteams van de Conventie" van de www.faef.eu zullen de teamcoördinatoren de planning, de acties en de vorderingen van hun team bekendmaken. Opmerkingen en een aanbod om deel te nemen aan een of meer Teams kunnen naar de hierboven bij hun naam genoemde e-mailadressen worden gezonden.

Het schaakbord van de politieke omgeving
De omgeving van de FAEF bestaat niet alleen uit de Europese burgers, de mediakanalen via welke wij de burgers willen bereiken en de technologische aspecten van het ratificatieproces, maar ook uit de politieke omgeving van de EU. FAEF onderhoudt geen contacten met deze omgeving. Onze energie is niet gericht op het benaderen van de politieke EU-top, maar op het betrekken van de basis van de samenleving, de burgers, bij ons werk. We informeren de leden van het Europees Parlement, de Europese Commissie en de Europese Raad wel regelmatig over de voortgang van ons werk, maar meer ook niet. Enkele leden van het Europees Parlement lijken onze inspanningen te volgen. We zullen moeten afwachten wat dat kan betekenen.

Namens ons bestuur volgt Javier Giner de werkzaamheden van de Conferentie over de toekomst van Europa en informeert hij die Conferentie over onze Burgerconventie. Gezien de signalen die wij uit die omgeving ontvangen, is het denkbaar dat de federalistische deelnemers aan de EU-conferentie beginnen in te zien dat zij de verkeerde weg bewandelen en dat zij zich voor een federaal Europa bij de FAEF moeten aansluiten. Vooralsnog is het daarvoor niet nodig een team op te richten voor actieve bemoeienis met de werkzaamheden van de EU-Conferentie en voor de opvang van degenen die willen overstappen naar de Conventie van de Burgers. Mochten leden van de Groep 55+ zich echter geroepen voelen om het belang van ons werk op een gestructureerde manier aan de orde te stellen binnen die EU-Conferentie, dan zal het bestuur daarvoor een team oprichten, waarvan Javier Giner de coördinator zal zijn. Reacties kunnen worden gezonden naar citizensconvention@faef.eu.

Het schaakbord van de wereldfederatie
Net zoals er in Europa verschillende federalistische bewegingen zijn, zijn er ook wereldwijd verschillende bewegingen die een rol spelen als wereldfederatie. Het bestuur onderhoudt regelmatig contact met de voorzitter van de Democratic World Federation (DWF), Dr. Roger Kotila. Onze relatie met de DWF is gebaseerd op twee zaken. Net zoals de FAEF zich inzet voor de volledige inwisseling van de op verdragen gebaseerde EU voor een constitutioneel federaal Europa, werkt de DWF aan een constitutionele wereldfederatie ter volledige vervanging van de intergouvernementele Verenigde Naties. Het FAG en de DWF volgen dus dezelfde methode. Ten tweede heeft het DWF al een Grondwet voor de Aarde. De drijvende kracht achter die Grondwet voor de Aarde is professor Dr. Glen Martin, die ook lid is van onze Burgerconventie.

FAEF ziet een federaal Europa als een van de bouwstenen waarop een wereldfederatie kan steunen, naast en in samenwerking met een aantal - al dan niet continentale - federale staten. Op deze wijze wil FAEF zich positioneren als verbindende schakel tussen het te federeren Europa en de te federeren wereld.

Voorlopig kunnen de werkzaamheden voor het onderhouden van dit contact binnen het bestuur worden afgehandeld totdat de behoefte ontstaat om hiervoor een team op te richten. Opmerkingen moeten worden gezonden naar citizensconvention@faef.eu.