Brainstormen om te zien of artikel II verder kan worden gestroomlijnd

Een paar weken geleden vroeg het bestuur een paar leden van de 55+ groep om te kijken of ze het tweede artikel van de grondwet verder konden stroomlijnen. De vraag werd gesteld of er een elegantere manier was om bepaalde trade offs tussen grootte versus beheersbaarheid van het huis van burgers te combineren, evenals een mogelijke trade off tussen minimumleeftijd om in aanmerking te komen voor een ambt versus de garantie dat er politici zijn die het ambt waard zijn in termen van ervaring, kennis, waarden, diversiteit en deugden. Zo hoopte het ontwerp van het tweede artikel bij te dragen aan besluitvorming van hoge kwaliteit die gunstig is voor alle burgers van de federatie te zijn.

Het verzoek van het bestuur werd vervolgens vertaald in een brainstorm, die afgelopen vrijdag plaatsvond. De uitkomst van de brainstorm willen we graag delen met de leden van de conventie.

Resultaat van de brainstorm:
We namen het document van Fabrice (zie bijlage) als uitgangspunt voor onze discussie. Het algemene gevoel was dat de huidige versie van artikel II al goed balanceert tussen de verschillende afwegingen tussen omvang, diversiteit, kwaliteit en leeftijd van het Huis van de Burger.

Eén specifieke suggestie werd genoemd met betrekking tot de dynamische dimensionering. De suggestie was om het huidige kader te behouden, maar in plaats daarvan met kleinere stappen te werken. In plaats van 100 afgevaardigden toe te voegen bij elke 100 miljoen inwoners in bevolkingsgroei, werd voorgesteld om 25 afgevaardigden toe te voegen bij elke 25.000.000 inwoners in bevolkingsgroei. Een interessant idee dat dynamiek toevoegt, zonder te groot te worden. Dit zou echter kunnen betekenen dat als een land besluit om zich bij de federatie aan te sluiten of de federatie te verlaten, de grootte van het Huis van Afgevaardigden verandert. Dit roept de vraag op of het verstandig blijft om te werken met de 10-jaarlijkse volkstelling als juiste frequentie voor het aanpassen van de grootte van het Huis van de Burger. Een ander idee zou zijn om het aantal afgevaardigden elke verkiezingscyclus aan te passen.

Verder zijn er algemene opmerkingen gemaakt over wat nodig is om de grondwet goed te vertalen naar goed functionerende instellingen:

1. Implementatie van de artikelen 'in de geest van' de grondwet is belangrijk. Hiermee bedoelen we, dat het mogelijk is om het tweede artikel van de grondwet te vertalen in zeer traditionele en zelfs ouderwetse wetten, procedureregels, beleid, enz. Hetzelfde geldt voor een vertaling van wat met het artikel wordt bedoeld naar wetten en beleid die de waarden van de preambule leven en ademen. Dit vraagt echter niet om een andere formulering van het artikel zelf. Er is gewoon geen manier van formuleren waarmee we zeker kunnen zijn van een goede vertaling. We kunnen wel proberen om onjuiste vertaling zoveel mogelijk te voorkomen, en tijdens de brainstorm vonden we dat dit voldoende gedaan is.
o Bijvoorbeeld,
 Als we een wijze grondwet hebben die past bij onze huidige tijd, maar we houden vast aan een zeer traditioneel Reglement, dan zal veel van de hefboomwerking van de nieuwe grondwet verloren gaan.
 De manier waarop de selectieprocedure door de politieke partijen wordt vormgegeven, bepaalt of dit de wijze, ervaren en diverse kandidaten oplevert die we graag zouden zien.
o Dit punt kan expliciet worden gemaakt in de toelichting om ervoor te zorgen dat dit de juiste aandacht krijgt wanneer de grondwet van kracht wordt.

2. De grondwet hoopt bij te dragen tot een kwalitatief hoogstaande besluitvorming die leidt tot een welvarende federatie die alle burgers ten goede komt. Het resultaat van onze brainstorm zou precies hierop neer moeten komen.
o Nogmaals, dit is niet iets dat gemakkelijk kan worden gewaarborgd door papier / nauwgezette formulering van woorden. Zowel de geschiedenis als de huidige situatie bewijzen ons dat beleidsvorming vaak geleid wordt door belangen (in plaats van 'het algemeen belang'), en vertaald wordt in bureaucratische procedures en vaak erg gedetailleerd wordt in het proces. Dit lijkt een soort wederzijds wantrouwen bloot te leggen aan de basis van wet- en beleidsvorming. Meer/beter papierwerk betekent niet altijd meer wijsheid.
 Een belangrijk ding dat de grondwet kan doen is het beperken van de mogelijkheden tot misbruik van macht en autoriteit door goede checks and balances, maar dit is niet hetzelfde als het garanderen van een hoge kwaliteit van besluitvorming. Net zoals voorkomen dat iets slechts gebeurt niet hetzelfde is als garanderen dat de juiste dingen gebeuren. Maar we vonden dat dit een beperking was die we moesten accepteren in plaats van negeren.
 De huidige versie van artikel II beperkt de mogelijkheden van machtsmisbruik goed.

o Het lijkt er veeleer op dat de leden van het Huis van de Burgers goed moeten worden toegerust om hun werk naar behoren te doen. Er zijn een aantal mogelijke manieren om dit te vergemakkelijken:
 Maak de procedureregels zodanig dat we alle wetenschappelijke inzichten over besluitvormingsprocessen erin opnemen en pas zo de werkwijze van het huis aan aan de eisen van de 21e eeuw.
 Reserveer middelen in de vorm van expertise, personeel en faciliteiten om voortdurend wijsheid te verwerven en je als professional te ontwikkelen in je rol als politicus. We moeten niet in de valkuil trappen dat wijsheid een statische toestand is die, eenmaal verworven, een gegeven is. Een wijs politicus ontstaat niet door te slagen voor een bepaald examen.
- Nogmaals, de oplossing is hier niet om dit te organiseren door meer paragrafen aan de grondwet toe te voegen, maar door te focussen op een goede en grondige implementatie van de geest en bedoeling ervan.

3. Een andere interessante redenering die in onze brainstorm aan bod kwam, is de benadering om de trias politica opnieuw in evenwicht te brengen. Als we de wetgevende macht willen versterken, kunnen we ook kijken naar het beperken van de bevoegdheden van de uitvoerende macht. Dit maakt het belangrijk om de komende artikelen integraal te bekijken om te zien of de drie machten elkaar in evenwicht houden.

We kunnen dus concluderen dat het resultaat van onze brainstorm teleurstellend was, in de zin dat we geen fundamentele tekstuele verbetering van het huidige artikel II hebben gevonden. Aan de andere kant kan dit ook worden gezien als een compliment voor het werk dat tot nu toe is gedaan.