Wijzigingen in artikel III (voorgesteld door Giuseppe Martinico en Cristina Fasone)

Een veto van de president of een bindende waarneming in wetgevende zaken lijkt te ambitieus bij de oprichting van een Europese Federatie. Deze Federatie zal minstens 300 miljoen mensen tellen. Bovendien zullen de oude natiestaten in Europa er niet door verdwijnen, integendeel, zij zullen in deze wereld van global players overleven als leden van de EF. Ik deel dan ook de mening van Martinico dat de president van een dergelijke grote en diverse eenheid alleen uitvoerende macht zou moeten hebben en over het gebruik ervan verslag zou moeten uitbrengen aan het Europees Congres (hoewel hij of zij rechtstreeks door de burgers in de EF zou worden gekozen, neem ik aan).

De Voorzitter zou echter als bemiddelaar tussen de twee Kamers kunnen optreden bij een wetgevingsconflict, d.w.z. een hardnekkig meningsverschil. In dergelijke gevallen zou hij of zij de voorzitter/vrouw kunnen zijn van het hierboven door Martinico genoemde bemiddelingscomité, zonder daarin een stem te hebben. het comité zou bestaan uit een aantal gedelegeerde leden van elk Huis, die op zoek gaan naar een compromis.