Dynamische dimensionering van het Huis der Burgers

Dit debat is interessant, hier is de referentietekst https://yalebooks.yale.edu/book/9780300050776/seats-and-votes. Maar, zoals Lars zelf heeft gezegd, dit is een empirische observatie gebaseerd op de analyse van bepaalde ervaringen. Ik denk niet dat het in een grondwet moet worden gecodificeerd, want hoe nuttig het ook is, het is een formule die de specifieke kenmerken van elke orde in termen van meer of minder territoriaal pluralisme, taalkundige en religieuze differentiatie onderschat, dit zijn allemaal realiteiten waarmee rekening moet worden gehouden wanneer men probeert een politiek systeem te constitutionaliseren.

Men moet ook in gedachten houden dat indien succesvol, onze Federatie op een dag zal bestaan uit alle democratieën op het continent. Plus volkeren/naties zonder grondgebied. Volgens de VN zijn er vandaag de dag 44 Europese landen. (Inclusief Rusland... ondenkbaar vandaag, maar misschien niet over 20 jaar...) Plus afhankelijkheden en andere gebieden. Dit is een sterk argument om de representatieve orde van het Congres in de wet te houden en niet vast te leggen in de Grondwet.

Het aantal leden in elke kamer is belangrijk en ik stel het volgende voor:
(i) Huis van de burgers: Verkiezing van één lid per 1,5 miljoen mensen. Op die manier vertegenwoordigt elk gekozen lid een eigen kiesdistrict. Indien een land minder dan 1,5 miljoen inwoners heeft (bv. Malta), kan het 1 lid toegewezen krijgen.
(ii) Statenhuis: Ik weet niet waar het aantal van 8 vertegenwoordigers per Staat vandaan komt. Het vaste aantal leden per Staat zal de kleinere landen een groter representatief gewicht geven en tot een onrechtvaardige onevenwichtigheid leiden. Ik stel voor dat elke staat een lid per 3 miljoen inwoners kan hebben. Ook hier zullen landen met minder dan 3 miljoen inwoners recht hebben op een lid.

Een groot aantal leden per Kamer zorgt niet voor een betere werking. Bovendien is er een economisch element waarmee rekening moet worden gehouden.

NL: Ik ben het eens met uw argument over de bevolkingskieskring als een manier om de macht terug te geven aan de burgers, die nu in handen is van de partijen. Om de macht van de partijen uit te schakelen en de bevolking meer invloed te geven, zou gebruik kunnen worden gemaakt van wat ik de Virtuele Partij noem.
Democratie met een virtuele partij.
Democratie is een politiek systeem waarin de soevereiniteit berust bij het volk, dat deze rechtstreeks of via vertegenwoordigers uitoefent. Mensen denken dat er sprake is van democratie wanneer zij op een partij kunnen stemmen. Dit is het huidige systeem in de meeste democratische staten in de wereld. In sommige staten wordt een kiezers telling uitgevoerd die aangeeft of je stemrecht hebt of niet. Maar in andere staten (zoals de Verenigde Staten van Amerika) moet je je registreren om te kunnen stemmen, waardoor veel mensen niet kunnen stemmen.
Maar democratie zou ook moeten zijn dat je gekozen kunt worden zonder bij een partij te horen.
En hier zullen we een nieuw kiesstelsel invoeren. Er wordt een Virtuele Partij opgericht, de kandidatenlijst voor deze Virtuele Partij wordt vastgesteld door loting onder de onafhankelijke kandidaten die zich kandidaat stellen. Het is een democratie door loting (in het oude Griekenland "demarchie" genoemd).
De virtuele partij krijgt alle stemmen van de niet-stemmers op de volkstelling, plus alle ongeldige stemmen en blanco stemmen, en verkrijgt de zetels die daarmee overeenstemmen volgens het geldende zetelverdelingssysteem (Methode d ´Hont, Methode Sanroma, enz.).
De virtuele partij zal op internet kunnen raadplegen wat het volk wil (consultatieve directe democratie) alvorens zelf beslissingen te nemen. De vertegenwoordigers zullen niet verplicht zijn om de mening van het volk te respecteren en daarom "zullen zij de regels van het Europees Parlement niet overtreden, die verbieden dat zijn leden worden gedwongen om op een bepaalde manier te stemmen."
https://euro4lang.blogspot.com/2021/11/democracia-con-un-partido-virtual.html

Ten eerste ben ik tegen elk amendement op Afdeling 1, 1. dat het aantal leden van deze Kamer zou bepalen op basis van het totale bevolkingsaantal van de EF of op basis van soortgelijke criteria. Ik benadruk dat beide Kamers een zodanig aantal leden moeten hebben dat zij optimaal kunnen functioneren. Daarom stel ik een aantal van niet meer dan ca. 300 leden voor elke Kamer voor. De mensheid is een biologische soort met een beperkte capaciteit om de hersenen te laden. De mens kan bijvoorbeeld niet effectief debatteren met meer dan tien personen tegelijk, waarschijnlijk minder (zie deze oude bestseller: Malcolm Gladwell, The Tipping Point - How little Things can make a big Difference, 2000).

Ten tweede sluit ik me aan bij Mauro: een virtuele partij is slechts een andere vorm van politieke partijorganisatie, die de democratie, dat wil zeggen de individuele meningsvorming, het debat en het stemmen, evenzeer zou ondermijnen.